İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Kent Tiyatroları’nın düzenlediği 37. Genç Günler’in söyleşi konuğu olan sinema ve tiyatromuzun usta ismi Metin Akpınar, genel sanat direktörümüz Ayşegül İşsever’in moderatörlüğünde düzenlenen söyleşide gençlerle buluştu. Akpınar, kendi oyunculuk serüvenini anlatırken, “Çocukluktan itibaren komik olmak istedim” dedi. Sanat ve sahne aşkının erken yaşlarda başladığını söyleyen Akpınar, klasik tiyatrodan İstanbul’un değişen kültürel ve sanatsal ortamına, kitaplardan anılarına birçok hususta gençlerin sorularını cevapladı.
İstanbul’un aralıksız düzenlenen tek gençlik şenliği olan Genç Günler’in 37.’si, üniversite kümelerinin oyunları, söyleşi ve atölyelerle devam ediyor. Türk Sineması ve Tiyatrosu’nun usta ismi Metin Akpınar, 8 Mayıs Pazartesi günü 19.00’da Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde genel sanat direktörümüz Ayşegül İşsever’in moderatörlüğünde gerçekleştirilen söyleşide Kent Tiyatroları’nın konuğu oldu.
“Çocukluktan bu yana komik olmak istedim”
Oyunculuk serüveninin nasıl başladığını anlatan usta oyuncu Metin Akpınar, “Minder komiği derlerdi eskiler. Ben çocukluktan bu yana komik olmak istedim. Süpürgeden gitar yapardım. 1957 yılında Yeşil Sahne’ye götürdü bir arkadaşım. Orada çok hoş bir tiyatro kurulmuştu. Orada tiyatroya başladım. Oradan Ulusal Türk Talebe Birliği’ne geldim. Tiyatro kısmı lideri oldum. “Her Yer Tiyatro” kampanyası yaptık. Onlar gelemiyorlar biz gidelim, dedik. Florya dinlenme tesislerinde Haldun Taner hoca bizi seyretmiş, beğenmiş. Oyundan sonra da çocuklar gelsin bir konuşalım demiş. O sıra da Haldun Taner Gözlerimi Kaparım Görevimi Yaparım’ı yapmak üzere. Tiyatro kurmak üzere. Hoca bana matinelerde siz burada oynayın, sonra da bana oynayın, dedi. Biz uçtuk tabi. Provalar başladı, takımı de genişletti hoca. O denli olunca da siz aşağıda oynamayı bırakın, bizimle olun, dedi. 1964 yılında Ulvi Uraz tiyatrosunda profesyonel oldum. 2 sene orda kimi roller hariç bütün kompozisyonlarda oynadım.”
Akpınar, daha sonra özel tiyatro kurmalarıyla ilgili bir soru üzerine, “Biz olduk zannettik ve gençlik heyecanıyla kendi tiyatromuzu, Genar tiyatrosunu kurduk. 60 kişilik bir yerdi, biz seyirciden daha kalabalıktık, seyirciler gelmiyorlardı. Biz sonra Hababam Sınıfı’nda oynadık, yavaş yavaş tanınmaya başladık. Seyirci gelmeyince bir turne tiyatrosu olmaya karar verdik. Bir kış turnesi yaptık, hatta para biriktirdik. Sonra Haldun Hoca’ya geldik, o bize Kabare Tiyatrosu yapalım dedi. Bizi ikna etti, 1967 yılında Kabare Tiyatrosu’nu kurduk. 1992’ye kadar da faal oldu”
10 yıldır üç üniversitede Kabare Tiyatrosu üzerine dersler verdiğini söyleyen Akpınar, “Liseden gençler yeterli yetişmiş olarak gelmiyor. Bir mühlet sonra yararlı olamadığımı, olamayacağımı anladım ve bu dersleri de bıraktım. Fakat Kabare Tiyatrosu üzerine özel oluşumlara dayanak vermeye devam ediyorum” dedi.
“Tiyatronun vazgeçilmez olduğu inancı bir türlü yerleşmedi”
Ayşegül İşsever’in “Eskiden birçok şeyimiz eksikti ancak güya daha çok keyifliydi, derinliği vardı. Kültür ve sanat ortamında dünden bugüne ne değişti?” sorusu üzerine, Metin Akpınar, İstanbul’un değişen kültürel ve sanatsal ortamına dair şunları söyledi: “Çok şey değişti. Bizim kabare tiyatrosu yaptığımız İstanbul’da 42 tiyatro perde açardı. 2500 sanatçı her akşam sahneye çıkardı. O periyotta kentlerde nüfusun yüzde 30’u yaşıyordu. Anadolu’dan büyük bir göç aldık. Orada yaşayan beşerler kendi geleneklerini, örflerini taşıdılar. Burada kent kültürüne ulaşamadılar. Bu türlü bir yoz kültür oluştu. Bu bize büyük bir düzey kaybettirdi. O yüzden evvelden daha düzgündü diyoruz. Bu ülkede tiyatronun vazgeçilmez olduğu inancı bir türlü yerleşmedi. Sermaye de, siyaset de bize daima uzaktan baktı.
“Anılarımı yazmayacağım”
Seyirci sorularında, anılarını yazıp yazmadığının sorulması üzerine Akpınar, “Ben anı yazmayı sevmiyorum. Zira anıda samimi olursanız ayıp olur, kimi şeyleri saklarsanız kendinize ayıp olur. O yüzden anı yazmak tehlikeli bir iştir. Lakin bu eksikliği gidermek için bir belgesel yaptık. 80 seneyi bir buçuk saate sığdırdık. Zeynep Miraç da bir biyografi yazdı. “Metin Akpınar Sahneye Adanmış Bir Ömür” diye. O ikisiyle şimdilik yetinmeni rica ediyorum.”
“81 Vilayette tiyatro yok maalesef”
Bu yozlaşma karşısında tiyatronun üzerine düşenler nedir, siz neler yaptınız, sorusu üzerine Akpınar, “Tiyatronun eğitimle ilgili çok önemli fonksiyonları var. Lakin tiyatro bir konferans yeri değildir, didaktik olmak zorunda değildir. Biraz tebessüm ettirerek doğruları haykırmak zorundadır. Lakin bunun için sayısal çokluk da gerekir. Bugün 84 milyon nüfuslu ülkemizde tiyatro yoktur sayısal olarak. Nüfusun yüzde onu oranında etkin sanatçı olması lazım. 81 vilayette tiyatro yok maalesef. Tiyatro ülkede olmayınca tiyatronun vazifeleri de tıpkı oranda azalıyor. Siz talep ettiğinizde lokal idareler de sermaye de buna uymak zorundadır. Bu yüzden sorumluluk sizde” diyerek, gençlere sanatı, tiyatroyu talep etmeleri gerektiğini söyledi.
Yaklaşık iki saati bulan söyleşi, gençlerin soruları ve usta oyuncu Metin Akpınar’ın kimi vakit eğlenceli kimi vakit bilgeliğini ve deneyimini tabir eden yanıtlarıyla devam etti.
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
