Asrın felaketi en büyük yıkımı medeniyetler kenti Hatay’da meydana getirdi.
Defne ilçesi Elektrik Mahallesi’nde yaşayan 51 yaşındaki Levent Hallum, 3 çocuğu ve eşiyle zelzelesi burunları bile kanamadan atlattı.
Buna karşın Hallum’un Defne ve Antakya olmak üzere 3 dükkanı ve 6 dairesi ağır hasar aldı ve kullanılamayacak duruma geldi.
Ailesinden 12 kişiyi toprağa veren Levent Hallum, zelzelenin akabinde Mersin vilayetine yakınlarının yanına taşındı.
Sık sık doğup büyüdüğü Hatay’a gelen Hallum, enkaza dönen 30 yıllık birikimlerini görünce derin bir keder yaşadı.
Ailesine sarılabilmesinin en büyük tesellisi olduğunu lisana getiren Levent Hallum’un tek isteği yine doğup büyüdüğü topraklarda yaşamak.
“Allah bize ömür verdi”
Depremden birkaç dakika evvel su içmeye kalktığını, sarsıntının başladığını anlatan Hallum, şunları söyledi:
Kızlarım kapıyı açtı, oğlumu uyandırdım. Aşağıya inmedik, dama çıktık. Damda yerimizde duramıyorduk, gelen uğultunun akabinde tüm binalar art geriye yıkılmaya başladı. Kıyamet koptu, atom bombası atmış üzere. Hiçbir yer sağlam kalmadı. Allah’a binlerce şükür bize ömür verdi. Binamız ağır hasarlı oldu. Sarsıntıda 12 akrabamı kaybettim.
“6 dairem 3 dükkanım gitti”
Kasap ve kebap üzerine işletmelerinin olduğunu lisana getiren Hallum, şu sözleri kullandı:
Hatay’ın sayılı esnaflarındandım. 6 dairem 3 dükkanım gitti. Maddi ziyanım 30 milyona yakın ancak Allah’tan gelen bir şey. Bizim tek dileğimiz Cumhurbaşkanımızdan Allah razı olsun, yapılaşmada bize yardım eder ayaklanırız. Hatay halkı olarak biz memleketimizden gitmek istemiyor kendi topraklarımızda yaşamak istiyoruz. Mersin bize kucak açtı lakin kendi topraklarımızı istiyoruz.
“Yolda bulduğum kaba bile gereksinimim var”
Çocuklarını sarabilmenin en büyük serveti olduğunu lisana getiren Hallum, şunları söyledi:
Zengin kardeşlerim vardı durumları makûs, birçok arkadaşım vefat etti. Dükkanımın bulunduğu apartmanda 76 kişi hayatını kaybetti. Ben binadan burnum kanamadan indim, her gün çocuklarımı sarıp koklayabiliyorum o bana kâfi. Benim tek dileğim kendi topraklarımda ölmek. Zelzeleden evvel kral üzere yaşarken, eşime dostuma yardım ederken hiçbir biçimde kimseyi kapımdan geri çevirmedim. Allah razı olsun herkese yardım ediyorduk fakat artık bu duruma düştük. Yolda bulduğum kaba bile gereksinimim var.
