Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde 11 vilayet içinde en büyük yıkım Hatay’da meydana geldi.
Yerleşim alanlarının harabe haline döndüğü Kırıkhan ilçesinde vatandaşlar, yaşanan aksiliklere karşın hayatlarını sürdürmeye devam ediyor.
Depremin birinci gününden itibaren Kırıkhan mesire alanı içerisinde bulunan çadır kentte yaşamaya başlayan 22 yaşındaki Emrah Kozkıran ve tıpkı yaştaki Sabah Ekhel’in yollarıysa bu çadır kentte kesişti.
Genç çift, yaklaşık 4 ay süren birbirini tanıma sürecinin akabinde tüm aksiliklere karşın başlayan aşklarını ailelerinin dayanaklarıyla çadır kentte düzenlenen düğün ile birleştirdi.
Genç çiftin yeni yuvalarıysa, Kozkıran Ailesi’nin çadırı oldu. Yeni gelin Sabah, eşiyle balayına çıkarak keyifli olmanın hayalini kuruyor.
“Bizimle çadırda kalıyorlar”
Damadın annesi Esin Kozkıran, genç çiftin kendileriyle birlikte çadırda yaşadıklarını tabir ederek, şunları söyledi:
4 çocuğum var, Emrah ile gelinim çadır kentte tanıştılar. Burada birbirlerini sevdiler ve isteme oldu. İki aile de çadırda olduğu için bir gün gittik tatlılarını yedik, bir gün ortayla kendilerine düğün yaptık. Fakat yapacak hiçbir şeyimiz yok. Olağan hayatımız olsaydı, daha bir diğer olurdu. Hiç yoktan bir şeyler yapmaya çalıştık. O yüzden bu türlü devam ediyoruz. Çadır kentte düğünümüz oldu. Gelin ve damat bizimle birlikte çadırda kalıyorlar. Kalacak yerimiz yok. Kiracıydık, mesken sahibi meskenden çıkarttı. O yüzden yapacak bir şey yok, en azından genç çiftimize 1 konteyner yardımı yapsalar keyifli oluruz. Biz istemiyoruz, biz yeniden çadırda kalalım. 2 çocuğuma istiyorum.
Çadır kentte başlayan aşklarını zorluklarla sürdürdüklerini söz eden Emrah Kozkıran, düğün sonrası birebir çadırda 7 kişi yaşamaya başladıklarını belirtti.
“Önümden geçti hoşuma gitti”
Damat Kozkıran, şu sözleri kullandı:
Depremin birinci günlerinde olağan bir formda oturuyorduk. Kendisi arkadaşlarıyla birlikte buradan geçti, hoştu ve hoşuma gitti. Beğendim, ortaya aile büyüklerimizi soktuk. Birinci başta biraz zorluk yaşadık, sonradan kabul ettiler. Bizim memnun olmamıza müsaade verdiler ancak bu türlü bir yerde nasıl memnun olacağımızı bilmiyoruz ve şu an çadırda yaşıyoruz. Sonra evlenmeye karar verdik, şu an yeterli gidiyor. Zelzele sonrası bu süreçler çok zordu, oturacak bir kafe ve kalacak bir yerimiz bile yoktu. Her şey bitmiş bir haldeydi, çaresizdik. Kendi gayretimizle elimizden ne geliyorsa onları yapmaya çalıştık. Çadır kentte isteme yaptık evvel akabinde nişan yaptık. Dün de çadır kentte düğünümüzü yaptık. Şu anda ailemle birlikte çadırda kalıyoruz. Benim ailem aslında 6 kişi, eşimle bir arada 7 kişi olduk. Öbür kalacak yerimiz yok. Çadırda kalıyoruz. Çok isterdik, dayalı döşeli bir meskenimiz olmasını, bu türlü olaylar olmasa elimizden geldiği kadar olurdu.
“Balayı teklifi gelirse memnun oluruz”
Sevdiği bayanla hayatını birleştirmenin kendisini güçlü kıldığını ve eşinin mutluluğunun kendisi için kıymetli olduğunu söyleyen Kozkıran, şunları söyledi:
Çok hayal kurduk, lakin elimizden gelen bir şey yok. Düşündüğümüz şeyler hayalde kaldı. Düzeldiğimizde bir şeyler yapmak istiyoruz. Gözümüzde kalmasın diye bir şeyler yapmayı düşünüyoruz. Balayı teklifi gelirse bizi memnun etmiş olurlar, eşim de ben de seviniriz. Eşimin de gözünde kalmamış olur. Benim için değerli olan eşimin memnunluğu. O keyifli olsun ben memnun olmasam da olur. Bana en azından kalacak bir yer olsun kâfi, konteyner olsa daha uygun olur. Konutta ister istemez bir kaygıyla yaşıyoruz. Bu türlü bir hayal olmaz, aklıma bile gelmezdi. Yeniden de şükürler olsun sevdiğim yanımda. Ne olursa olsun zorlukları aşmaya çalışıyoruz.
“Evim olsun isterdim”
Eşinin ailesiyle birlikte çadırda yaşamaya başladıklarını ve mesken olarak nitelendirdiği konteynerlerinin olmasını istediğini lisana getiren gelin Sabah Ekhel de, şu tabirleri kullandı:
Şu an çadırda yaşıyorum, ne yapalım. Mesken yok, bir şey yok. Bir meskenim olsun isterdim. Biz eşimin ailesiyle daima birlikte burada oturuyoruz.
